فرش توخویان قیز

 مضمون این سروده، برگرفته از شعر فارسی «دختر فرشباف» سرودۀ دکتر یوسف معماری؛ ادیب، شاعر و چشم پزشک معروف اردبیل است، که با مصرع «دخترک چادر ژنده به سر انداخته بود» در مجله «سارای» (شماره هفدهم- زمستان 87 - صفحه 51 ) به عنوان خاطرۀ تلخ پزشکی در 13 بیت چاپ  و منتشر شده بود. سراینده در آبان 1392 شعر حاضر را تحت تأثیر سرودۀ دکتر معماری با اضافاتی قلمی کرده  است. اگر هم از جناب استاد عاصم و جناب دکتر معماری به ترتیب با عناوین«ائل شاعری» و «ائل دکتری» یاد شده، امر دور از ذهنی نیست ؛ چرا که خود این عزیزان به دلیل همدردی با محرومان و دردمندان اجتماعی  در بین اکثر اهالی این القاب را خواهی نخواهی تحصیل فرموده اند.

           فرش توْخویان قیز

گل قولاخ وئر سنه بیــر  قصّه  دئییم             قصّه ده  چوْخلـی  غم  و  غصه    دئیـیم

نقش   نقاش   اوخـوماقـدان  دئییرم              فلکین    تور      توخوماقدان    دئیـیرم

سارانین دوْققوزا چاتمیشــدی  یاشی              چوْخلی امّا ،  داشـا   دگمیشدی   بـاشــی

سئخیلیب  دیر آنـانین   قـــوْلتوغونا               دیلخوش اوْلمـوش  آنـاسی    اوْلدوغونا

صبحیدن  شامه  کیمی  داردا قالیــب               گاه دوروب ، گاه  اوْتوروب ایلمه سالیب

پیچاغین  دیمدیگی  بیردن  قاشــدی               سانجیلیب  ساغ   گؤزونه   قان  داشـدی

سسله دی:  آی  ننه!  امدادیمه گَل!               بـو    قارانلیق  گونی    فریــادیمه  گل!

دای منی  اوستا   داریخدیرمیاجاق!               بـاشیما هی«دفه»،«شیش» ویرمــیاجاق!

درس و مشقی پارا  قالمئش قیـزونام              گئجه  تک بختی    قارالمئش   قیزونـــام

منی    ساتمیشدی    فلک ،   اوّلدن               داشیم      آتمیشدی     فلک  ،    اوّلدن

هر  زمان   نـاله   و آه ائیله میــشم               بیلمیرم  هئچ   نه   گناه  ائیله میشــــم !               

                                                            *****

ننه سی گلدی اوره ک داغــلی کیمی               قئشلاری  سست،  اَلی    باغلی   کیمــــی

آپاریب   تئز  قئزی  گؤز  دکـــترونه              آددی ، ســانلی ، ائلین   اؤز    دکتــرونه

ولی   افسوس   جراحت  چُوْخــودی              تؤکولن  ساغ   گؤزه   درمان   یُوْخـودی

دئـدی بـو کـارخـانا  تالان اوْلــسون!              قان   ایچن لر  ائوی   ویران  اولــسون!

گؤزونه  قوربانام آی نازلــی  بالام!               آی منیم غنچه ، خـوْش  آوازلی   بــالام!

قلبیمین  لاله  سی سـن  ،  سونبولی  ســن               باغیمین   نرگسی سن ،  بــولـبولی  سـن  

هئچ سنین خوش گولوشون  گؤرمه  میشـم               نئچه مدّت دی  سـاچین  هؤرمه  مــیشــم

سارالان رنگــووه قوربان دی جـانیم              اوْ  اوزون  ساچلارا حئیران دی   جانیــم   

بو  اوشاقلیقدا    نازون  کیــم   چکه جـک؟               کیم اکیب ، کیم بیتیریب ، کیم بیچه جک؟

                                                           *****

گرچــی فرشــین گُلی اعجــاز   ائلییر              هر گؤزه ل، شــوخ  باخئشا  ناز ائلــییر ،  

سراغیم وار نئچــــه اولـــدوزلاریمیز              ســـارالیب  سـوْلدو  گؤزه ل   قئزلاریمیز

اوْلدو چوْخ فرش توْخویان سیلله دچار[1]       اؤزلـری    اولمـاســـادا   یئــرلری   وار

ائلیمیزده«سـارا»لار چوْخ دوْغــولوب            سئل  سولاردا،  دره لـــرده    بوْغولـوب

خان چوبان گَلمــدی  بیر داده   چــاتا             بو   یـامان  گونده بیر ایمـداده  چـــاتا !

قانلی بارمـــاقلا«رضا» ایلمه سالـــیب            سـر به  ســر بوْیلاری قانلا  ســوواریــب

سبـــب  یازماسی «مــعماری» اوْلوب             کی«سارای»صفحه سیـنه جاری اولــوب

یئری وار«عاصــمی» ده یاد ائــلییک             تا  سـینیق   قلـب لـــری   شاد  ائلییک.

                                                                                                                                                                   رضا زرعی «رضا»-وکیل پایۀ یک دادگستری اردبیل