اشعاری از شیخ صفی با ترجمه به نظم فارسی توسط رضا زرعی «رضا»

دو غزل از شیخ صفی ، (برگرفته از « قارا مجموعه» ، تدوین شده توسط پروفسور حسین محمدزاده صدیق) با ترجمه هر دو به زبان فارسی توسط رضا زرعی «رضا» ، که تقدیم عزیزان می شود :

الف: غزل ترکی شیخ صفی همراه با ترجمه به فارسی

گؤیه رچین   یوللادیم  یازدیم  سنه  سندن   شکایتلر            

قولوندا   اُول   قانادلاردیر  ،  باشی  باغلی  کیتابتلر

اونودما   عاشقی  ،  نامهربان   اولما   منیم  جانیم           

ایشیق سیز  سروه اوخشارلار ،  وفاسیز سرو قامتلر

سنی   تانری   نئجه   سندن   شکایت   ائتمییم  آخر           

هانی اول  نازلی  باخماقلار ؟ هانی  گیزلین اشارتلر؟

هانی ظالم ،  هانی گوزلوم ،  هانی کافر ،هانی جانیم            

سئویشمکلر، باریشماقلر ، اؤپوشمکلر ، قوجوشماقلر

برگردان شعری به فارسی توسط «رضا»:

فرستادم   کبوترها  ،  کنم   از   تو    شکایت ها               

به بال و پر  همه  بستم  بسی  خونین  کتابت ها

فراموشم مکن  ای جان! مشو نا مهربان آن سان               

تهی از  نور  و  خالی  از   وفای  سرو قامت ها

خدا را ! گو  چگونه  شِکوۀ دل  را  نهان سازم؟                

کجا رفت  آن  نگاه دلربا  ،   مخفی   اشارت ها؟

کجا رفت ای دو چشمانم ، کجا رفت ای تن وجانم          

به بوس و آشتی با هم ، ز جان و دل  بشارت ها

ب: غزل ترکی شیخ صفی

قویدی اوز کؤنلومه غم لشگری هامون، هامون                

قارا بایداقلی  علم لر  اوجو    گلگون ،  گلگون

چاغیریردیم     قاتی    آواز ایله    لیل ، لیلی !               

داغ سس وردی  جوابیمده  کی  مجنون مجنون

گؤزلریمدن    یانا   اود توتلادی دوزخ ، دوزخ               

جگریمدن   یانا قان قاینادی  جیحون ،  جیحون

بونه ویرانه  کونول دور صفی ایوای ، ایوای!               

سرولر  واریدی  بو  باغ ده  مجنون ،  مجنون

برگردان شعری به فارسی توسط «رضا»:

روی آورده   دلم   غم  ،    همه   هامون  ، هامون                  

چون  سیاهیّ    علم ها  ،   لبه   گلگون  ،  گلگون

شده    بودم     همه     فریاد     که  : لیلی ، لیلی                  

کوه    آمد  به   جوابم    همه :  مجنون  ، مجنون

هر  دو  چشمم  پرِ   آتش   شده  دوزخ   ،   دوزخ                   

از جگر خون فوران داشت  چو  جیحون  ،  جیحون

این چه ویرانه دل است ای صفی! ای وای ای وای!         

سروها   بود  در  این  باغ  چه  موزون  ، موزون!